Bir Adıyamanlı, arkadaşının satın aldığı sıfır otomobilin fiyatını çok pahalı buldu.

Peki, rengi ne? diye sordu. Kırmızı diye cevap alınca, iyi o zaman dedi.

Arabanın kırmızı renkte olması, durumu tamamen anlamlandırmış oldu.

Bakıldığında, sadece Adıyamanlıyı değil her insanı rahatlatan bir kırmızı olgusu var. Bu olgu ya bir şifre olarak ya da bir kırmızı çizgi olarak kendini gösteriyor.

Kırmızı, en düşük frekanslı renktir.

İnsan psikolojisi de en düşük frekansta yaşamını sürdürür.

Bugüne kadar görüldü ki, insan seciyesi, kolay anlamlandırmaya ve hızlı rahatlamaya ayarlı, olaylar ve olgular karşısında, önce tümden tanımlar ve muhatabına kendisi için can alıcı olan soruyu sorar:

Bu iyi mi kötü mü?

Bizden mi değil mi?

Bu tür durumlarda cevap bir kelimeden fazla olmamalı.

İnsan için cevap ya evet ya da hayır şeklinde ya da olaylar iki renk tonundan ibaret olmalı: Siyah-beyaz.

Kırmızı; tamam iyi o zaman! frekansı toplumların algı düzeyini oluşturur.

Türkiye siyaseti de bugün en düşük frekansta yol alıyor. En iyi siyasetçiler bu frekansı en iyi bilenler arasından çıkıyor.

Toplumda tek kelimelik şifreler bütün kilitleri açıyor. Toplum aslında tüm olayları bilerek bu frekans eşiğine çekiyor.

Kitlelerde tek kelimelik şifreler Adıyamanlının kırmızısı gibi bir fonksiyon görüyor.

Nasıl ki kırmızı rengi, kızılötesi (infrared) gibi geniş bir bilim dünyasının çatısı ise kırmızı olgusu da büyük bir felsefenin en basit sözcüğüdür.

Toplum bunu bilir ama tarif edemez.

Recep Tayyip Erdoğan ismi de böyle bir özellik gösteriyor. Bu ismin arkasındaki anlam, güç ve felsefe nedir? Erdoğan ismi acaba neyin şifresidir?

Yurt içinde; Paralel savaşın en zor döneminde, Urfa’nın Siverek ilçesinin, tarihin ve zamanın unuttuğu bir dağ köyünde, misafir kalmak zorunda kalan bir dostumun tanık olduğu, gözleri görmeyen, son derece yaşlı bir amcanın gece zifiri karanlıkta uyanıp ağlayarak Allah’ım Tayyip Erdoğan’ı sen koru” diye dua etmesinin anlamı nedir?

Yurtdışında; sıradan bir taksi şoförünün, Türkiyeli olduğumu öğrenmesi üzerine açılan sohbet esnasında, Erdoğan’ın ağır hasta olduğunu söylememle renginin atmasına, aniden gözlerinin yaşarmasına ve âdeta tükenmesine o kadar şaşırdım ki? diye hikâye eden diğer bir dostumuno yabancıda anlamaya çalıştığı ruh nedir?

Bazen bir şeyi anlamak zıddını bilmekle de mümkün olabilir:

Karşı kampta, eğer IŞİD sınırı geçip Tayyib’i devirecekse örgüte bakışaçım bile değişir diyebilecek bir psikolojiyi oluşturan duygu nedir?

Tarihte isimler karşılık geldiği şeye göre anlam kazanırlar.

İsminin özel olması nedeniyle değil, modern fiziğin önünü açması nedeniyle İsac Newton önemlidir. Matbaanın keşfinin Johannes Gutenberg’e kazandırdığı anlam gibi.

Kapitalizm eleştirisiyle dünyayı tam ortadan ikiye bölmesi Karl Marks’ı, Rus toplumunu tarih sahnesine taşıması Lenin’i, Fransız devriminin öncüsü olması Jean Jacques Rousseau’yu, Çin’in birleşmesini sağlayan Sui Wen-Ti’yi, baştanbaşa Doğu’yu fethetmesi Büyük İskender’i önemli kıldı.

Avrupa aydınlanmasına karşılık gelmesi Voltaire’i, dünyanın aydınlanmasına karşılık gelmesi Thomas A. Edison’u tarihin yıldızı yaptı.

Büyük Hint dünyasının vicdanı Mahatma ‘yi, vahşi kapitalizme karşı savaş ve geri toplumların kurtuluş ideali Che Guevara’yı, ABD’ye itiraz ve münkariz Şia’yı modern tarih sahnesine çıkarması İmam Humeyni’yi, yüzyıllar süren siyah ırkçılığını tarihe gömmesi Nelson Mandela’yı toplumlarına taç etti.

Öyle görünüyor ki, Recep Tayyip Erdoğan ismi de toplumlarda tarihi, felsefi ve vicdani bir anlama karşılık geliyor.

Batı; medeniyetini iki savaş unsuru üzerine inşa etti. Doğu ve İslam; Batı’nın istila etmek, sömürmek ve tüketmek için bir an bile geri durmadığı faşizminin iki uygulama alanı oldu.

Bu iki anlamda, Batı’ya karşı yapılan organik ve yerli her itiraz toplumlarda karşılık buldu.

Doğu, Batı’yı son tahlilde medeniyetin zirve noktası olarak değil, bu maske ile kendini teslim almak isteyen bir güç olarak görüyor.

İslam, Batı’yı, müntehasında; demokratik, laik ve özgür yaşam tarzının garantörü olarak değil bu maske ile kendini ademe mahkum etmek isteyen bir ideoloji olarak görüyor.

Batı olgusal olarak, ne kadar gizlese de Doğu bilincinde, bu toprakların benliğine ve kimliğine kastettiği algısını bertaraf edemiyor.

Erdoğan (Reis); Doğu’nun ve İslam’ın onur ve haysiyet mücadelesine karşılık geliyor.

Batı ve Batıcılar; bu mücadelenin kazanacağı her mevzide kendilerine asla yer olmayacağını bildikleri için çıldırmış gibi saldırıyorlar.

Doğu (Avrasya, Ortadoğu, Mezopotamya, Bereketli Hilal) ve İslamlık (inanç ve kültür) ruhu; bu serüvenin içinde yer almayanı değil ama bu serüvene karşı savaşan her yapı, kurum ve kişiyi onursuz ve haysiyetsiz olarak kodluyor.

Tek kelime ile ifade edilecek olursa; haysiyetsizlik olarak kodluyor.

Toplum, gelinen noktada, bu toprakların ruhuna karşı duranların; namazına, abdestine, dinine, davasına, ahlak savunusuna, munisliğine, mazbutluğuna, hizmetine, görüntüsüne, sözlerine, medyasına, etnisitesine, rengine, mezhebine, gücüne, ideolojisine bakmıyor. Dünyanın en takvalı duran hocası Gülen, ne oluyor da bir türlü başarılı olamıyorum? diye merak ediyorsa bildiklerini haysiyet kodu üzerinden bir kez daha baştan aşağı gözden geçirsin..

Öyle izliyoruz ki, toplum, tarihin yeni kırılma anını haysiyet tentürü ile tanımlıyor.

Bir yapı ya da kişi; mütavasıl iktisadi ve kültürel Batı faşizmine karşı onuruna sahip çıkıyor mu çıkmıyor mu?

Haysiyet yoksa gerisi teferruattır.

Otorite yoksa gerisi teferruattır ve örtü furuattandırın tam zıddı olan şiarla

Recep Tayyip Erdoğan ismi Doğu’nun, İslamlığın, özgüvenin, var olmanın ve kişiliğin haysiyet mücadelesi olarak şifreleniyor.

Recep Tayyip Erdoğan isminin kırmızı, öyleyse tamam o zaman formatında işlev görmesinin öyküsü budur.

“Kırmızı” haysiyetin rengidir.