1980’den 1990’lı yılların yarısına kadar, bugünün demokrasi sürecini var eden en dinamik topluluklarından biri olan ve “İslami Hareket” olarak tanımlanan farklı yapıların ‘tebliğ’ üsluplarını süsleyen bir şablon vardı.

“Türkiye’de üç farklı İslam var; Geleneksel İslam, Amerikan İslam’ı ve gerçek İslam.”

Bu argüman o dönemlerde muhatabı ‘şuurlandırmak’ (bilinçlendirmek)için belki sonsuz kere söylendi.

Geleneksel İslam tanımıyla; bidat ve hurafelerle (dine sonradan sokulan uydurma varlıklar) dini tahrif eden Belam kılıklı (iktidarın finanse ettiği din adamları) ilahiyatçıların elinde Tağuti (zorba, beşeri) sistemlerin dayanağına dönüşen İslamcılık kastedilirdi.

Amerikan İslam’ı ile Büyük Ortadoğu Projesi sahibi emperyalizmin, İsrail’in vesayet ettiği müesses Camp David düzenini tahkim etmek ve İslam ülkelerinin yer altı ve yer üstü kaynaklarını kendi lehine garanti altına almak amacıyla Müslümanlık maskesi kullandığına dikkat çekilirdi.

Gerçek İslam bir ‘öze dönüş’ hareketiydi. ‘Tevhid’ esasına ( çağdaş putların birlik bilinciyle reddi) dayalı bir hayat nizamı önerisiydi. ‘Muhammedi İslam’ın’ modern toplumda yeniden ihya edilmesini öneren bu nedenle ‘inkılabi’ (devrim) yöntemlerin tamamını kullanmayı teşvik eden çatışmacı, redci, isyancı, mevzi kazanımı esasına dayalı ‘Peygamberi metodu’ uygulayan, tam inanmışlıkla kendini gösteren, uğruna ölünecek bir davanın adıydı Gerçek İslam. Mekke İslam’ı. Bu tanımın zorunlu nedenlerle kullanıldığı yoksa İslam’ın hiçbir şekilde önüne ve arkasına vasıf almaması gerektiğine inanılırdı.

Bu büyük bir aşıydı.

Kenan Evren’in “bir avuç insan olarak” tanımladığı bu “yeni hareket” toplumdaki diğer İslam referanslı konvansiyonel oluşumların (tarikatlar, Nurcular vs.) yapısını derinden sarstı. Geleneksel yapılar; İslami hareket yapılanmaları tarafından TC sistemine entegrasyon, pasifizm ve korkaklık eleştirisi ile karşı karşıya kalınca kendilerini savunmak için bazı karşı argümanlara baş vurdu. Bunun en önemlilerinden biri “İrancılık” idi.

İrancılık; anti Kemalist, antiemperyalist, antikapitalist, antiulusalcı, ümmet bilinci taşıyan, İslam’ın özgürlükçü yorumunu öne çıkaran, adalet esasına dayalı bir sistem önerisi yapan, İslam’ın özünün tüm sorunları çözmeye yetecek güce sahip olduğuna inanan, özgüveni yüksek, yeni yeni kitselliğe ulaşan sosyal –siyasal bir hareketin itibarını zedelemek için kullanılıyordu.

Bu iddia, ilginçtir 30 yıl sonra bir kez daha aynı perspektifi tanımlamak için başka bir formatta gündeme gelecekti!

Bugün İrancılık ABD ve İsrail merkezli güçler tarafından yeni Türkiye’yi tanımlamak için kullanılıyor.

Bunun bir kökeni olabilir mi?

Yukarıda bahsettiğimiz üç İslam’ın gölgesi bugün üç Türkiye olgusunun üzerine düşerek bir örtüşme yaşıyor.

Eski Türkiye, Birleşik devletler Yeni Türkiye’si ve organik Yeni Türkiye.

Eski Türkiye; İslam’ı, Aleviliği, Bektaşiliği, Gayrı Müslimliği, Kürtlüğü, diğer etnik unsurları sistem dışına iten, uluslararası gücün emrine girmiş anti demokratik, küreselleşme koşullarına cevap veremeyen, dar ufuklu, yeterince kirlenmiş, totaliter elitist Kemalist bir yapının adı bugün. Bir avuç ulusalcı hariç bu konuda ittifak var.

ABD’nin Yeni Türkiye’si; bu tanımdaki “Yeni” ifadesi büyük harfle özel isim gibi yazılmayı hak ediyor. Çünkü Amerika Birleşik Devletleri’nin Yeni Türkiye’si detayları profesyonelce tamamlanmış, tamamen kendi çıkarlarına göre hazırlanmış, “kompakt”, “ergonomik” bir proje idi.

Graham E. Fuller, Thomas P.M. Barnett vb. nice aydının, akademisyenin, bürokratın ve istihbaratçının uzun uzun üzerinde çalıştığı ve adını “bizden önce” koyduğu bir proje.

Kemalizm Türkiye’yi taşıyamıyordu. Kendi kurdukları askeri vesayetin orijinine karargâh kurmuş olan Ergenekon yapısı ülkeyi içinden çıkılmaz hale getirmişti. Ülke kendi dinamikleriyle de olsa ne pahasına olursa olsun dönüşecekti, bu nedenle ön almaları gerekiyordu.

Proje bir partnere ihtiyaç duydu. Kapsamlı, insan kalitesiyle iş görme kapasitesi yüksek, örgütlü bir partner olmalıydı bu. Eğer yanılmıyorsak, gözlemlediğimiz kadarıyla bütün veriler bilinenin aksine Ak Parti’yle değil motor güç olarak sivil İslamcılarla çalışmayı kararlaştırdıklarını gösteriyor.

7 Şubat olayından Ekim ayı 2013 Washington Post’ta David Ingatius’un talihsiz makalesine Hakan Fidan olayı bunu gün yüzüne çıkaran en önemli laboratuar sonuçlarından biridir.

Organik yeni Türkiye, milletin Türkiyesi’ni ifade eder. Toplumun bütün unsurlarının; hak, adalet, merhamet, kardeşlik, takva ve istişare değerlerinin beslediği hukuk ve eşitlik düzeninde yaşamını huzurla idame ettirmesinin adıdır.

Kendi yapımı Kemalizm’i “tu kaka” ile terk eden Batıcılığın çıkarlarını daha iyi beslemek için yerine “demokratik İslamcılığı” ikame edememesinin tam adıdır.

Recep Tayyip Erdoğan’ın 24 Ekim 2013 tarihinde beyan ettiği “bağımsızlık anlayışımızı hiç kimse gölgeleyemez” sözünün asılı olduğu bir levhadır.

Sivil yöntemlerle antiemperyalist, anti Amerikancı, anti Avrasyacı ve sadece kendi milletinin çıkarları üzerine sistem kuran uzun soluklu bir süreçtir.

Jeopolitik bakışını ümmet bilinciyle şekillendiren, uluslararası platformda en tabii hakkı olan Müslüman topluluklara sahip çıkarak dünyada hak ettiği yere gelmesi için cesaretle çaba gösteren, örnek bir Müslüman Demokrasi projesi planlayan, İslam topraklarının acılı ve geri kalmış yapısını ileriye taşımak için tüm özverilerde bulunan bir serüvendir.

Post modern Osmanlı ruhudur.

Samuel P. Huntington’dan Fukuyama’ya, Brezezınskı’den Thomas P.m. Barnett’e kadar batılı aydınların tamamı etüt edildiğinde Batı’nın ontolojik ayrıcalık ve üst insan tarifine -bu aşağılatıcı üsluba- aydınlarımızın “iman ettiği” görülür.

Jeopolitik dünya ve Türkiye adlı çok değerli eserlerinin son baskısını Yılmaz Tezkan ve M.Murat Taşar “bile” aynen şu tükenmişlik sendromunu çağrıştıran cümle ile bitiriyorlar: “ ‘Yeni Türkiye’ bütün kurumları ve anayasal yapısıyla küresel kapitalizme tam entegre olmuş bir Türkiye olacaktır.”

İşte Organik Yeni Türkiye, tam da bu sınıfsal farklılığı biyolojik yaratımsal aşağı olma durumu olarak algılamayan, özgüveni tam olan organik aydınların yön verdiği Türkiye demektir.

“Yeter artık!”

Bunu diyebilen bir Türkiye.

Bu formasyon, bu literatür ve bu kararlılık bu ülkede ilk kez ve sadece İslamlık tarafından başarıldı.

Dün “İrancılık” yaftasıyla İslam’ın bu formunu boğmaya çalışanlar ironiye bakın ki bugün aynı yafta ile organik Türkiye inşasını engellemeye çalışıyor. Bir özdeşlik kuruyor olsalar gerek!

Onlar “bunlar sadece kendi çıkarlarını önceler ve anti emperyalisttirler” diyemeyecekleri için çok fonksiyonel eski bir karalamayı ısıtıp piyasaya sürüyorlar.

80’li ve sonraki yıllarda Kemalizm ile uzlaşmacılık metodunu savunanlar 2000’li ve sonraki yıllarda bu kez “uluslararası Kemalizm” anlamındaki güç odaklarıyla uzlaşmayı ehven-i şer olarak görüyor olabilirler mi?

Yeni Türkiye’deki iç savaş bir ehven-i şer savaşı mı?

Geleneksel İslamcılıklar prangalarını ne zaman parçalayacak, sopa kaldırıldığı an cenin pozisyonuna giren karakterleri ne zaman düzelecek?

Bu kurt her halükarda sizi yiyecek!

Neden anlamıyorsunuz?!

Yoksa “İrancı” karalaması, yine geleneksel pasifist muhafazakâr yapılar tarafından mı uluslararası güçlere emanet edildi?

Bu sorunun cevabı verildiğinde Hakan Fidan olayı da dâhil zihinlerde “yeniye” dair hiç bir muğlâk nokta kalmayacaktır şüphesiz.

Son söz kafası karışık araftaki İslamcılara; siz İslami hareket duyarlılığını hala taşıyorsanız sizden daha mütedeyyin olduğu gözlemlenen bir kurucu kadronun olan biten bütün bu yapı söken faaliyetlerine rağmen sahi daha ne istiyor olabilirsiniz?

Öncülüğün bir bayrak yarışı olduğunu o bayrağın elinizden düştüğünü neden kabullenmek istemiyorsunuz?

İktidarın on binlerce can yakıcı yanlışı böyle düşman gibi mi eleştirilir?

Farkında mısınız, hep dış direnişlere destan yazıyoruz bu gen yapımızı bozmuş olmasın!

Mekke dönemi koşulları jargonunu terk etmeliyiz!

Bugüne kadar Osmanlı dönemi de dâhil bütün dönüşümler elitist askerler tarafından gerçekleştirilmişken ilk defa sizin aranızdan “varoşlardan” çıkan bir kadroyu görmenizi engelleyen nedir?

Bırakın, bizi de Mısır gibi tedmir etsinler!

Gezide siz de bazıları gibi geri çekilmeseydiniz Türkiye “İslamcı gerici Kemalizm” limanına oturtulacaktı kuşku yok!

O zaman hep birlikte “kına yakardınız!”

Olumlu gelişmeler karşısında en azından sükût etmek gerekmez mi?

“Ayıp” değil mi?

omeraltass@gmail.com

twitter.com/omraltas

http://www.facebook.com/Ömer Altaş