Sağ Kemalizm

Kemalizm

Atatürk 10 Kasım 2013’de ölümünün 75. Yıldönümünü kendi adına inşa edilen asırlık Kemalist paradigmanın yıkıldığına tanıklık ederek karşıladı diyebiliriz. An itibari ile Devlette “Kemalizm devam etmeli” diyen bir kurum yok.

Bunun en sembolik göstergesi ilkokullarda andımızın kaldırılması idi.

Eğer Kemalist miras andımızın yasaklanmasını topyekûn bir kalkışmanın nedeni yapamadıysa bir daha hiç ayağa kalkamaz. İri bünye yorgun kalbine yenik düştü.

Ancak ortada, bir mevtanın sağ ve sol ellerinin kendi kendine kalp masajı yapması gibi şaşırtıcı bir durum söz konusu.

Kemalizm’in yığıldığı yerden sağ ve sol kolları ona hayat vermeye çalışıyor.

Sol Kemalizm kolu ve sağ Kemalizm kolu.

Sol Kemalizm

Sol Kemalizm oluşturan Türk solu son hamlesini Gezi Parkı’nda yaptı. Belki yeniden hayat bulurum ümidiyle sırtını yasladığı Gezi Parkının en büyük çınarının altında son nefesini verdi.

Türk Solu Gezi Parkı ile “resmen” bitti. Gezi Parkı’yla tekrar var olduğunu düşünen sol aslında bitişi, bildirgeyi kendi ağzıyla okuyarak noktaladı.

Üzerinde yaşayan bütün sol değerleri bir bir boğarak “düpedüz Kemalizm’e” reenkarne oldular.

Şimdilerde demokratikleşen Türkiye’ye karşı laik direnci organize eden networku bu ülkenin batısında konuşlanan sol kökenli gruplardan ve habitatı oluşturmaktadır.

Sol Kürtçü Kemalizm

Bunlar içinde aklı sol geçmişe gidip gelenlerde ise ortak bir teşhis okuyoruz: Kürt solunun şemsiyesi altında kimlik aramak.

Sol Kemalizm’in en dinamik unsuru olan Kürt solunun tendürü incelendiğinde toplamda iki olgu göze çarpıyor. Sol görünümlü siyasal ırkçılık ile aile değerleri ve geleneği parçalama iradesi.

Kürt solunun tüzel varlığı ta başından itibaren Kemalizm yapımıydı.

12 Eylül askeri darbe rejimi kendi Kürt solunu ihdas edip bölgenin tek hâkimi haline getirdi.

Çünkü Eski devlet Osmanlı tecrübesinden Eflak-Boğdan bozgununu iyi biliyordu. O nedenle Kemalizm’in oraya yerleşmesi için bölgedeki feodal beylikleri temelinden yok etmeliydi.

Bu iç güvenlik refleksi iki şeyi daha sağlayacaktı. Siyasal İslam’ın tükenişi ve Ermeni bağımsızlık isteklerinin izale edilmesi

Bunun adı PKK idi. PKK eski kirli devletin bir iç güvenlik projesiydi.

Marksist Leninist milliyetçi Kürtçü Sol hareket.

Tercüme ediyoruz: Böylece bir daha Şeyh Said’ler ayaklanamayacak, Seyid Rızalar başkaldıramayacak, Ermeni diasporasının elindeki kartlar alınacak ve proje tamamlanınca PKK çöpe atılacak.

Zaman içinde gayrı meşru, gayrı resmi, kirli ve gizli olan ipin ucu ellerinden düşünce ortaya bugünkü büyük yumak çıktı.

İşte bu Kürt solu da, sondan bir önceki nefesini 23 Mart Newruz bildirgesinde ve son nefesini ise 16 Kasım 2013’deki Diyarbakır buluşmasında verdi.

Bu aşamadan sonra Kürt solu hiç reel hamle yapamaz. Olsa olsa parmakları kımıldar.

İşte bugünkü, barış sürecine bu kadar ileri demokratik gelişmeler rağmen yeni devlete yapılan Kürtçü itirazların tamamı eski devletin unsurlarından ve habitatından doğuyor.

Sınır içi ve sınır dışındaki Kürt solu networku eski düzeni özlüyor. Kemalizm’e yeniden hayat vererek fiyakalı yaşam standartlarını garanti altına almak istiyorlar. Demokrasi tam bir baş belası!

Devrimci özgürlükçü İslamlık kendini gösterince Türkiye’de Sol bitti. Geriye sol kökenli Kemalist varlıklar kaldı.

Sağ Ülkücü Kemalizm

Dönüşen Türkiye’nin önündeki en büyük direnç merkezi bugün için sağ Kemalizmdir.

12 Eylül askeri darbesi soğuk savaş döneminde kirli hain elleriyle organize ettiği sağ Kemalizm’i tasfiye etti.

12 Eylülden önce Ülkücü sağ Kemalizm vardı.

12 Eylülden sonra geleneksel İslami sağ Kemalizm inşa edildi.

Sağ “radikal İslami” Kemalizm

12 Eylül şartlarında kendini gösteren özgürlükçü anti-TC’ci İslamcılık hareketinin önemli bir kısmı Suriye devrimi perspektifini okuyuş biçimiyle, yeni Türkiye perspektifini Amerikan projesine bağlama kolaycılığı ve ukalalığıyla, geziye prim vererek ve bu sert savaş döneminde konforunu bozmayarak İslami sağ Kemalizm’in esaslı bir unsuru oldular.

Harp sosyolojisi savaşa katılmayanı bir kez daha göz önünden karşı tarafa savurdu.

Dönüşen Türkiye’ye karşı oluşan direnç merkezlerinin en manidarını bu topluluk oluşturuyor.

Yazık!

Sağ geleneksel “İslami” Kemalizm

Bugünden geriye siyasal bir izleme yaptığımızda geleneksel “İslami” sağ Kemalizm’in tüzel varlığının da bir devlet yapımı olabileceği çıkarsamasını yapabiliyoruz.

1980 koşullarında, devletin, sürpriz yapan İran “İslam” devriminin bir benzerinin beklenmedik şekilde Türkiye’de gerçekleşmemesi için önlem almalıydı.

“Kendi İslam’ını” organize etmeliydi.

Sünni, Türkçü milliyetçi, dışa kapalı, gayrı resmi ama sivil, illegal ama radikal olmayan.

1980 Kenan Evren rejimi İran’daki başörtüsü yasağının tam tersini Türkiye’de icra etti.

İran devleti başörtüsü takmayan bu toplumda var olamaz derken TC devleti başörtü takan bu devlette var olamaz projesini uyguladı. Aynı zaman diliminde oldu bunlar.

Kenan Evrenlik, geleneksel İslami sağ Kemalist hareketin tersinden elini güçlendirdi.

Geleneksel “İslami” sağ Kemalizm eski kirli devletin bir dış güvenlik projesiydi.

Aynı nedenle iç güvenlik!

Devletin o dünyanın koşullarına göre organize ettiği sağ Kemalizm’in ontolojik özellikleri şöyle olacaktır.

Ne olursa olsun her davranışında otorite/devlet savunulacak. İslami Radikal hareketlere karşı İslami referanslara dayalı blokaj yapılacak, İslam’ın Sünni yorumu esas alınarak eğitim faaliyetleri yapılacak, devlette bu anlamda yetişmiş kalifiye eleman hazırlanacak, devletin ana omurgasını oluşturan Türkçü milliyetçi bir siyasal dini hat üzerinde yürünecek, “Türk devletinin” iltisaklı olduğu uluslararası güç odaklarının menfaatleri ile çelişmemek koşuluyla dünyanın her tarafında faaliyetler yapılacak. Temel referanslar korunduğu sürece “dibine kadar” İslam tedavüle sokulabilir.

Ama bu ülkenin organik Müslüman yapıları bu oyunu da bozdu.

Devrimci “demokratik” İslami hareket

Özgün İslami hareket yenilenerek demokratik şartları profesyonel şekilde içselleştirerek iktidara yürüyünce sol Kürtçü Kemalizm ve sağ İslami Kemalizm ömrünü tamamladı.

Yapıları ölmeden önce, bunu gerçekleştiren öncü kadroları “çiğ çiğ yemek” istemeleri bundan kaynaklanıyor.

Onların öfkesinin kökenini anlamıyorsunuz siz!

Türkiye’de ortaya çıkan, uluslar arası siyasal ve sosyal paradigmalar ölçülerine göre “devrimci” sayılabilecek demokratik İslami hareket şimdi kendine bazı noktalar itibariyle en fazla benzeyen Kemalist direnç merkezi tarafından bloke edilmeye çalışılıyor.

Türkiye’de şahit olunan kavga eğer yanılmıyorsak, sağ iltisaklı geleneksel “İslami” Kemalist diktatorya ile özgürlükçü devrimci İslami “demokratik” milli kadrolar arasında olmaktadır. Detaylardaki diğer güçlü argümanlar suyu bulandırmamalı ve yanıltmamalı. Yüreği bu kavgadan incinenleri biliyoruz ama kitlesel değil “konumlanma” olarak yüzleşme yaşanmadan yol alınamayacak maalesef. Çünkü çatışma en sert şekliyle ısrarla sürdürülüyor.

Sağ Kemalizm lisanı hal ile diyor ki: “İslamcılık ise bizde İslamcıyız.

Hareket ise bizde hareketiz.

Türk devleti değişmek istiyorsa buna en layık olan biziz çünkü daima birlikteydik.

Eğer Türk devletinin uluslararası partnerleri Yeni bir Türkiye istiyorsa en hazır olan ve herkesten önce hak eden biziz, her yerde birlikteyiz.

Bu Tayyip Erdoğan da kim oluyor.

Gerçekten çok oluyor!

Ve herkese bizatihi de bunu söylüyorlar: “Erdoğan’ın burnunu sürteceğiz, göreceksiniz!”

Büyük bir test önerisi: Abdullah Öcalan’ın cezaevi notları incelendiğinde Yeni Türkiye’nin ilk başta, behemehâl ve mutlaka Fethullah Gülen üzerinden inşa edileceğine yürekten inandığı görülür.

Dikkat ediyoruz da, paradigmik olarak, tüzel varlık refleksleriyle ortaya çıkan tutumlarda sol Kürtçü Kemalizm ile sağ “İslami” Kemalizm olgulara karşı nasıl da birbirlerine paralel tepki veriyorlar!

omeraltass@gmail.com

twitter.com/omraltas

http://www.facebook.com/Ömer Altaş